Zandkusten vertonen van nature geen solide en rechte lijnen, maar zijn altijd in beweging. Ze kunnen afslaan, aangroeien of stabiel blijven. Dat laatste is uitzonderlijk. Stabiliteit is meestal te danken aan de mens, die strekdammen en bolwerken aanlegt en met zand schuift en spuit. De kust van Texel vertoont zowel aangroei als afslag. Stromingen, zandtransport, zeespiegelniveau en klimaat spelen daarbij een hoofdrol. Een afslagkust is eenvoudig te herkennen aan de aanwezigheid van een smal strand en een steile, door de zee aangevreten duinvoet. Bij een groeiende kust is het beeld precies andersom: een relatief breed en hoog strand, waarop meer landinwaarts lage, deels witte duinen liggen. Planten kunnen kustaangroei versterken.

Lees verder:

Kustnatuur