In het begin van de 9e eeuw – toen de Vikingen net waren vertrokken en het gebied in bezit kwam van de Graven van Holland en West-Friesland – nam het ontginnen van de natte hoogveengebieden hand over hand toe, net als elders in Nederland. Eeuwen eerder al was men begonnen vanaf de strandwallen greppels te graven, die het water uit de bovenlaag van het moeras afvoerden. Die bovenlaag droogde op en werd daardoor bruikbaar als weiland of bouwland. Ontwatering leidde echter tot inklinking en afbraak van de veenbodem, waardoor die sterk daalde. Op zulke plekken was geen akkerbouw meer mogelijk, benutting als weiland nog wel. Ook een drogere klimaatperiode droeg bij aan de bodemdaling.

Lees verder:

Middeleeuwen- de Noordkop op zijn kop