(Red.) In Zuid-Kennemerland draagt het landschap sporen van de oorlog. Heleen van Leeuwen brengt naar aanleiding van een bord de herinnering aan een aantal executies in 1943 tot leven.

In het donkerste deel van bos en duin
tussen Koevlak en Bleek en Berg
loopt een paadje af, vanaf de klinkerweg
onder naalden door en loof

Helder melodieus gezang
spel van ritme en herhaling
elke zomerdag is vreugde
klinkt het uit de vogelkeel

Bij een splitsing stuit men op een bord
dat vertelt over wat men noemde
vergeldingsmaatregel
maar niet minder was dan brute moord

Om een aanslag te wreken
werden willekeurig aangewezen
drie Joden en zeven communisten
burgers, vaders, opperrabbijn

Meegevoerd in het duin
een barre winterdag in ‘43
twee stenen markeren
waar het daglicht verdween

Roelof Strengholt

nu geurt er wilde kamperfoelie
 

Simon Warmenhoven

een zonnig zandpad stijgt op uit het dal

Pieter Weij

de rolklaver bloeit aan de rand
 

Johannes Lebbe

de eik heeft een lang leven
de mens een lang geheugen
voor wat niet vergeten mag worden

Herbert Drilsma

een oorverdovend gekraak
na bliksemschicht of storm
twee zware armen
storten ter aarde
als nadreun
van het onrecht
wat aan haar wortels geschiedde
 

Barend Chapon

de hemel is blauw
andere dagen grijs en grauw
maar de aarde die onder ‘t uitspansel ligt
zal altijd vol leven zijn
geen volk wordt helemaal uitgeroeid

Wijnand De La Rie

de bosaardbeien zullen langzaam rijpen
maar hún leven werd
abrupt onderbroken
voordat de levenscyclus was voltooid

Iwan Zwanenbeek

geen Wehrmacht maar Wisenten
geen SS’ers maar Schotse Hooglanders
geen verraad maar vrede
geen verdrukking maar vrijheid

Karel Reumann 

op deze plek bloeit nu de hondsroos
en viert het leven
of gedenkt de doden

Philip Frank

de wilde roos zal steeds weer bloeien
… dat kan men makkelijk zeggen

wat dacht u in die laatste ogenblikken?

ik stel me voor dat u dacht aan gezin en familie
aan de gemeente die onder uw hoede stond
aan het lot dat hun te wachten zou staan
dat hoop en wanhoop met elkaar om voorrang streden

Volgens de overlevering zag zelfs de vijand
in u een nobel mens en held
uw medegevangenen stak u een hart onder de riem
u droeg uw lot met waardigheid en moed

[de Duitsers] ‘… zijn zo klein, ze kunnen ons joden niets doen, alleen afmaken en och, het jodendom zal het fascisme wel weer overleven, zoals de geschiedenis zoveel voorbeelden heeft. We staan geestelijk zo ver boven hen, we moeten dit maar verdragen en ik persoonlijk als rabbijn behoor bij mijn mensen, ik moet hen steunen en sterk maken voor hun komend lijden’
(Wim de Wagt: Joods Haarlem, 2005, Stichting Uitgeverij Noord-Holland, Wormer, isbn 9071123898)

Gedenkbord (van Han Bijvoet) in de hal van het stadhuis te Haarlem ter herinnering aan de 10 mannen die op 2 februari 1943 werden gefusilleerd in de duinen bij Bloemendaal.