Het bos onder de Papenberg
De oudste bosgebieden zijn voormalig eikenhakhout. Toen het hakhoutbedrijf, waarbij de bomen eens in de 10 of 15 jaar van hun takken werden ontdaan, teloor ging konden de stobben uitgroeien tot eiken. Vaak staan dan enige grillige stammen bijeen op een dikke stamvoet. De oudste bomen zijn minstens 1 eeuw maar mogelijk 2 eeuwen oud. Maar er is ook eikenbos van vlak na de oorlog, als herplant van door het bezettingsleger gekapte schootsvelden.
Omdat duineikenbos in Nederland schaars is en bosonderzoekers het Castricumse bos heel representatief achten, heeft het Rijk hier een 40 hectare groot bosreservaat ingesteld: Roodaam, gelegen nabij de Oude Schulpweg. Er wordt niets in het bos gekapt of weggesleept. Laatste ontwikkeling is de intrede van steeds meer gewone esdoorn in het oudere eikenbos. De gewone esdoorn wortelt zich ook in zieke zwarte dennenbossen. Bijna alle zwarte dennen zijn aangetast door de honingzwam. Dit is te zien op luchtfoto’s doordat afstervende bomen een andere kleur hebben. Vanaf de grond valt op dat het bos steeds opener wordt, bijvoorbeeld aan de Leplaan. Indien de gewone esdoorn niet te maken krijgt met vraat of een ander gespecialiseerd organisme dat hem reguleert dan zal het aanzicht van het duinbos in de komende vijftig jaar volledig veranderen.
Het duineikenbos van Roodaam kenmerkt zich door de vele kamperfoelie die zich er langs de stammen omhoog slingert. Delen van het reservaat bestaan uit pas in deze eeuw beboste aardappelakkers waarvan de walletjes die ze omringden goed herkenbaar zijn. De dikke bomen op de wallen zijn doorgeschoten hakhoutbomen.
In Roodaam is op dode takken regelmatig een blauwgroene gloed te zien van een schimmel die vroeger bij meubelmakers geliefd was: de kopergroene bekerzwam. Het door de schimmel geïnfecteerde eikenhout, krijgt dan een blauwe zweem. Op de dode lianen van de kamperfoelie groeit het elegante takruiterje, dat langs de kust tot enige jaren geleden niet bekend was.
In Roodaam staan mycorrhiza-paddestoelen waaronder de dodelijk giftige soorten als groene knolamaniet en panteramaniet, beiden verwant aan de bekende vliegenzwam.