Het gebied rond de Hertenbosvallei ten noordwesten van het dorp is in beheer bij Natuurmonumenten en vrij toegankelijk; in verband met de kwetsbaarheid van de begroeiing is het prettig je aan de excursiepaadjes te houden, die pletten al genoeg gewas.

• Start en einde: Waar de Bergweg en het Westerduinenpad samenkomen is het beginpunt. Laat je fiets onbewaakt en niet op slot achter aan de rand van het fietspad. Dit is Schiermonnikoog.
• De wandelroute volgt min of meer reeds bestaande excursiepaden.  Geef op je mobiel toegang tot eigen positie (lees hier hoe). Wandeling: de downloadlink voor GPX-track staat ook onderaan de kaart.
• Klik op een icoon op de wandelkaart en vindt een bijzondere plant. Of andersom: klik bij een plant op de icoon en je komt op de locatie van de plant.
• De beste tijd om deze soorten te zien bloeien is vanaf  juni tot in september.
• Ten overvloede: verboden te plukken, verzamelen of uitsteken.
• Reacties of eigen waarnemingen kun je kwijt onder dit bericht. Of twitter ons @Bloeiendeduinen

Een achtergrondverhaal bij deze wandeling wordt gepubliceerd in het boek ‘Bloeiende duinen’. U steunt ons project door het boek te bestellen.

Droge duinen vol reukgras en laagtes vol biezeknoppen

De Hertenbosvallei is aan de kant waar we het gebied ingaan oud en eerbiedwaardig maar er is aan de noordwestzijde recent  afgegraven en daardoor verjongd.  Op de satellietfoto is het verschil al goed te zien en in het terrein zelf vormt de geplagde strook een laagte. Het oude, onvergraven deel ligt aan het begin van de route. Deze vochtige vallei is al meer dan 100 jaar oud en  daardoor zwakzuur door de combinatie van natuurlijke processen (o.a ontkalking maar ook het hier plaatsvindende hooilandbeheer werkt verzurend) en zure neerslag. Tijdelijk verdroging door waterwinning is hier al jaren geleden teniet gedaan. Opvallend zijn de veenmossen die alleen in dit zure milieu groeien en ook door de uitwisseling van ionen de bodem verder zullen verzuren en het vele veenpluis, ook al een indicator voor het tamelijk zure en vochtige milieu. Op de route langs de kruipwilgjes die de bodem deel bezetten zitten voor de liefhebbers van grassen, zeggen en russen vele soorten verborgen waarvan hazenzegge, borstelgras, vlozegge en veldrus er maar enkele zijn. De vegetatie is een zogenaamd duinblauwgrasland met veel Spaanse ruiter, tandjesgras, blauwe zegge, tormentil, biezenknoppen en op de veenmosplekken ook ronde zonnedauw.

Het andere zijde van het spectrum, vochtig en kalkrijk treffen we veel moeraswespenorchis, rietorchis, parnassia. Veel moeraskartelblad completeert deze natte jonge plek. Ook kenmerkende schijngrassen als rechte rus en de soort met de nietigste uitstraling en dito naam: armbloemige waterbies staan hier in de laagte. Wel van de Rode Lijst, want die selecteert niet op uiterlijkheden. Flinke en jonge pollen knopbies zijn de kers op deze taart. En soms is het leven eenvoudig. Onthoudt: biezenknop staat zuur, maar haar verbale spiegelbeeld (en oppervlakkig wel gelijkende) knopbies houdt van kalkrijk.

Tenslotte: er is nog een bescheiden middengebied tussen zuur en kalkrijk en ook een beetje vochtig. In deze vallei zijn dat soorten als kleine ratelaar, het op Schier weelderig groeiende reukgras en veel stijve ogentroost en brunel.

Bezoek andere hotspots met behulp van de overzichtskaart.