Opdrogende bomkrater toont aan hoe hoog het grondwater nog staat.

Zaadpluis van bitterkruid

Deze route (van ca 1 km lang) tref je na een  fietstochtje vanaf Egmond-Binnen over hoge bulten en dalen: de ruggen van hoge paraboolduinen die hier eens door het landschap liepen.  Tussen de hoge droge duinen ligt vlak bij zee een echte vallei: de enige in dit duin die altijd door de jaren heen vochtig is gebleven, ook in de hoogtijdagen van de waterwinning. Zelfs op de heetste dag van juli 2018, terwijl de hier aanwezige bomkraters bijna voor onze ogen opdroogden en parnassia een schaarse verschijning bleek, was het hoofdpad deels nog vochtig en grazig. Een direct gevolg van de ondergrondse voeding met grondwater uit de nabij gelegen hogere duinen. De hitte was zichtbaar in het vele pluis van bitterkruid en akkerdistel. Ook alle ratelaars lieten hun zaaddozen ritselen. De laatbloeiende moeraswespenorchis bloeide nog maar stond ook al volop in het zaad en zelfs een najaarsgast als de veldgentiaan was in juli al te zien, vroeger dan ooit. Vanwege de zeldzaamheid tonen we die veldgentiaan niet op de kaart, evenmin als de Spaanse ruiter die ook uit dit gebied bekend is en -zo leek het- dit jaar maar een keertje niet gebloeid had. Zeer kenmerkend maar niet bij de verkozen 10 van deze route: armbloemige waterbies (in de paden, samen met zomprus), knopbies (gemengd met pijpenstro die we wel tonen) en het gele tormentil. Liefhebbers herkennen in dit boeketje dat het een in oorsprong kalkrijke vallei is met met allerlei vormen van verzuring en veroudering. Ook met leuke verrassingen: we troffen een paar polletjes struikhei langs het pad, kalkvluchteling bij uitstek. Onderdeel van een trend: meer hei in het verouderde kalkrijke duin. Natuur is ook hier niet rechtlijnig want de kalkminnen geelhartjes stonden er ongeveer naast.  In het droge duin, rijk aan wat armetierige dauwbramen, die het heel zacht overstuiven met kalkrijk zand uit de zeereep en het strand verraden, meer hele en halve kalkminnaars: bitterkruid, gewone agrimonie, grote bevernel en gewoon knoopkruid. Het palet aan soorten zijn deels de bloemen van de droge duinen die ondanks 4-5 weken droogte zich nog lieten zien en deels de vochtminnende uit de laagtes. De egelboterbloem van natte poelen hield dapper stand. Het meeste lage paars langs het vochtige duinpad  is van de gewone brunel die het zoeken naar twee soorten gentianen (ook paars) uit dit gebied tot een uitdaging maakt. Die slanke gentiaan vonden we (nog) niet maar er zijn kansen tot in september. De zeldzame veldgentiaan kruiste ons pad.

• Start en einde: geen postcode; zie de kaart. Vanaf de Middenweg gaat een pad het duin in. Gesloten in het broedseizoen. Voor het hele PWN-gebied is een toegangskaart nodig.
• De wandelroute volgt het hoofdpad. Geef op je mobiel toegang tot eigen positie (lees hier hoe). Wandeling: de downloadlink voor GPX-track staat ook onderaan de kaart.
• Klik op een icoon op de wandelkaart en vindt een bijzondere plant. Of andersom: klik bij een plant op de icoon en je komt op de locatie van de plant.
• De beste tijd om deze soorten te zien bloeien is vanaf  juli tot in september.
• Ten overvloede: verboden te plukken, verzamelen of uitsteken.
• Reacties of eigen waarnemingen kun je kwijt onder dit bericht.

Een achtergrondverhaal bij deze wandeling wordt gepubliceerd in het boek ‘Bloeiende duinen’. U steunt ons project door het boek te bestellen.

Bezoek andere hotspots met behulp van de overzichtskaart.