De oudste vermelding van het vissersdorp Wijk aan Zee dateert van 1345 en gaat over de schelpenvisserij. Sinds de late middeleeuwen is het dorp nooit door de zee bedreigd, wel door het zand. De kustlijn is hier stabiel, in tegenstelling tot Egmond waar vele honderden meters duin met huizen en een kerk in zee verdwenen. Eeuwenlang gebruik van het duin leidde ook bij Wijk aan Zee tot een zeedorpenlandschap met een soortenrijkdom van Europese allure. Tegenwoordig groeien de duinen aan, door de lange pieren bij IJmuiden. De smalle en kilometers lange strook Rijksduinen tussen het dorp en de Noordpier wordt elk jaar hoger en breder.

Het dorp ligt volledig ingeklemd door de Hoogovens. De staalproductie in de duinen begon in 1918 en breidde sterk uit, voor het laatst en ondanks vele protesten in de vijftiger jaren. Dat ging ten koste van een bijzonder landbouwgebied in het duin, de Breesaap.

Lees verder:

Wijk aan Zee – staalfabrieken in een middeleeuws decor